Een Nepalees avontuur

Na het behalen van mijn bachelor was het tijd om weer wat meer te gaan kajakken. Om dit doel te verwezenlijken besloot ik mijn master nog even uit te stellen een tussenjaar te nemen. Na in de zomer eerst kennis te maken met het Ötztal en vervolgens af te reizen naar Bratislava om aan de Europees kampioenschappen freestyle deel te nemen was het tijd om geld te verdienen. Al dat werken is toch een stuk minder vervelend als je weet waar je het voor doet. Het plan was duidelijk: twee maanden zoveel mogelijk kajakken in Nepal.
Het was echter iets minder eenvoudig dan gedacht, een trip zoals deze vergt iets meer voorbereiding dan een weekje kajakken in Plattling, wie had dat gedacht!? Na een aantal last minute inentingen en het aanschaffen van wat spulletjes was ik er uiteindelijk toch klaar voor.
Eenmaal aangekomen in Nepal blijkt dat je niet veel tijd krijgt om te wennen. Zodra je van het vliegveld afloopt word je bestormd door taxichauffeurs die je allemaal wel even naar je hotel brengen. Gelukkig was mijn reisgenoot, Noah, al een dag eerder aangekomen en stond die klaar om mij mee te nemen. Grote chaos in het verkeer maar ook dit went erg snel. Het is handig om er zo snel mogelijk achter te komen hoeveel alles ongeveer kost anders vragen ze maar al te graag iets meer. Los van dat is de bevolking erg vriendelijk, behulpzaam en gastvrij.

En dan het kajakken…. De eerste rivier waar we naartoe reden was de Trisuli. Na een hobbelige busrit kwamen we aan bij de rivier. Het eerste wat opviel is dat kajakken met 10kg achterin je kajak toch anders aanvoelt. Het tweede wat opvalt is het volume van de Nepalese rivieren. Een ww3 rapid hier is toch heel anders dan bijvoorbeeld in de Alpen. Dat is dan ook precies de reden waarom ik graag naar Nepal wilde. Na een nachtje slapen op een zandstrandje, eten in een klein dorpje langs de rivier en nog een lange dag varen zat de eerste rivier erop. Een goede opwarmer voor de rest van de trip!
We vervolgden onze weg naar Pokhara, een zeer toeristisch plaatsje waarvandaan veel wandelaars vertrekken richting de Annapurna range. Een goede plek om tussendoor lekker tot rust te komen, korte tripjes op de upper Seti en je volgende trip te plannen.
Een erg leuke ervaring in Nepal was de Modi Khola express. Een kajak wedstrijd op een mooi technisch stukje wildwater. Ik doe normaal gesproken niet echt aan racen, maar het ging hier toch best aardig. In zowel de Boatercross als de reguliere race haalde ik de halve finales. Op de laatste dag zijn we verder omhoog gereden om meer van deze mooie rivier te zien. Hier kwamen we op een technisch stuk waar geen einde aan leek te komen. Tussendoor kwam ik nog ergens vast te zitten in een wals. Dit deed ik helaas niet alleen maar samen met drie andere kajaks wat een ware carnage opleverde. Uiteindelijk drie mensen aan het zwemmen en ik was er een van.

Een andere echte aanrader is de Marshyangdi. Continue wildwater 4 met veel volume. We zijn hier 3 dagen geweest en hebben elke dag hetzelfde stuk gevaren, maar vervelend werd het nooit. We verbleven in een plaats genaamd Besisahar en reden dan vervolgens omhoog tot het punt waar je alleen naar binnen mag met een permit. Vervolgens peddelde we naar beneden voorbij Besisahar en liftte terug omhoog. Als je een beetje op tijd opstaat zou je dit zelfs twee keer op een dag kunnen doen.
Vervolgens zijn we nog op de Kali Gandaki geweest, hebben we een 6-daagse overnighter gedaan op de sun koshi en zijn we uitgedaagd op de Bhote Koshi (zeker geen makkie).
Maar de meest bijzondere ervaring was uiteindelijk de Larke Khola. Dit is een van de kleine zijriviertjes die uiteindelijk de Indrawati vormen. Deze rivier was zover wij weten pas een keer eerder gevaren door de mannen van de East to West mission, een week voordat wij ons eraan waagde. Een Busrit naar het einde van de weg, vervolgens een hike met al onze spullen van ongeveer 3,5 uur tot we in het dorpje Larke aankwamen. Een dorpje dat niet bekend is bij google maps dus toch fijn om het uiteindelijk te vinden. We mochten overnachten bij zeer vriendelijke locals die ook nog eens heerlijk eten voor ons maakte. De volgende dag nog eens 1,5 uur naar beneden lopen en toen waren we er eindelijk, de Larke Khola. Wat volgde waren drie uitdagende dagen op de rivier. De eerste dag was het vrij ondiep, maar de rivier liet al snel zien een stijl en technisch karakter te hebben. Naarmate we steeds verder afdaalde kwam er steeds meer water bij. Het was een rivier met veel onderspoelingen, een portage van drie uur en heel veel mooi wildwater! Verschillende kleine drops, technische manoeuvres tussen stenen door en ga zo maar door. Makkelijk was het zeker niet, maar het was zeker de moeite waard.

Ik hoop hier zeker nog eens terug te komen en kan het ook aan iedereen aan te raden om te gaan. Er is wildwater voor alle niveaus en het land zelf is een ervaring op zichzelf. Wacht echter niet te lang want helaas worden er steeds meer rivieren verpest door het plaatsen van een dam. Wat ooit een mooie krachtige rivier was veranderd in een rustig stroompje of komt zelfs helemaal droog te liggen.

Nog enkele tips:

– Ondanks dat het erg warm is, is het op een multiday trip vaak erg handig om wel een droogpak aan te hebben! Ik had zelf een droogpak mee en een dik neopreen shirt. Op erg warme dagen met veel vlakke stukken kon ik dan alleen het neopreen shirt dragen.
– In nepal is het wel lekker om een boot met veel volume te hebben. Ik had zelf de Jackson Nirvana L mee. Deze boot kwam goed van pas gezien het feit dat er toch bijna altijd 10kg aan kampeerspullen, eten en kleding in de kajak zat. Bovendien is het op het karakter van de meeste Nepalese rivier wel lekker om volume te hebben in je kajak.
– Pak zo licht mogelijk! Zodra je je volle kajak moet dragen voel je echt iedere gram die je mee moet nemen.
– Nepal ligt vrij hoog, ondanks dat het overdag lekker warm is kan het ’s nachts toch nog erg koud zijn!

Jim Rovekamp